Μήπως κάνεις συνεχώς αρνητικά σενάρια, που σε αγχώνουν, σε στρεσάρουν, σε φοβίζουν; Μήπως σκέφτεσαι συνεχώς ότι ο σύντροφός σου θα σε αφήσει, θα απιστήσει, σου λέει ψέματα, χωρίς όμως να έχεις σοβαρές ενδείξεις, απλά δικές σου, προσωπικές ανασφάλειες;
Σκέψεις και σενάρια που κάνουμε στο μυαλό μας και τα πιστεύουμε ως πραγματικά, πόσο κακό μας κάνουν και τι μπορούμε να κάνουμε;
“Μου είπε ότι …, άρα εννοεί…, ναι, αλλά εγώ δεν…, και αν νομίζει ότι …”.
“Με κοίταξε παράξενα…, μάλλον πιστεύει για μένα ότι…, δεν με θέλει!”.
“Να πάω να του μιλήσω… και αν δεν καταφέρω να πω αυτά που θέλω… θα με απορρίψει.”
“Τι να εξηγήσω αφού ο άλλος σκέφτεται ότι…, άρα δεν έχει νόημα, δεν θα με καταλάβει…”
Αυτά και πολλά άλλα είναι πιθανά σενάρια που γίνονται στο μυαλό μας ξανά και ξανά…
Λέμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε την τάση να πηγαίνει το μυαλό μας στο κακό, για παράδειγμα: “Πονάει το στήθος μου. Ωχ! μάλλον η καρδιά μου είναι”, “Πονάει συχνά το κεφάλι μου …έχω καρκίνο στον εγκέφαλο!”, “Είναι πολύ όμορφος, σιγά μην γυρίσει να με κοιτάξει!”.
Αρνητικές σκέψεις που γεννούν αρνητικά σενάρια, τα σκεφτόμαστε και “φτιαχνόμαστε” μόνοι μας, χαλάμε τη διάθεσή μας φτάνοντας σε συμπεράσματα που κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Και το χειρότερο είναι πως τα πιστεύουμε ως αληθινά, κάνοντας -χωρίς να καταλαβαίνουμε- τα πάντα για να αποδείξουμε στον εαυτό μας ή και στους άλλους πως είχαμε δίκιο που σκεφτήκαμε το “κακό”, καταλήγοντας να δικαιώσουμε την αυτοεκπληρούμενη προφητεία!
Και σαν να μην φτάνει αυτό, οι συνεχόμενες και επαναλαμβανόμενες σκέψεις, μεγαλώνουν όλο και περισσότερο στο μυαλό μας, γεμίζοντάς μας αρνητικά συναισθήματα που μας χαλούν τη διάθεση φέρνοντας ένταση, μας ρίχνουν ψυχολογικά, μας κάνουν να νιώθουμε πως δεν θα τα καταφέρουμε, δεν αξίζουμε, χάνουμε την αίσθηση του εαυτού και βυθιζόμαστε στα βαθιά νερά της αναξιότητας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης! Λογικό εφόσον σκεφτόμαστε πάντα το χειρότερο, δυσκολεύουμε όμως τη ζωή μας! Όταν μάλιστα νιώθουμε και λίγο πιο ανήσυχοι, αγχωμένοι ή και λίγο πιο καταθλιπτικοί ή μελαγχολικοί, τότε οι αρνητικές μας σκέψεις και τα σενάρια ξεπηδούν πολύ πιο εύκολα, φτάνοντας σε δραματοποιημένες καταστάσεις που παίρνουν όμως μέρος μόνο μέσα στο μυαλό μας.
Είναι σαν να προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα μέσα από πιθανά σενάρια, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για οτιδήποτε κακό μπορεί να μας βρει. Ναι, κρύβεται πίσω τους μία έντονη ανάγκη ελέγχου, όπου όσο πιο πολύ ελέγχω, τόσο πιο ασφαλής και προετοιμασμένη θα είμαι, έτσι νομίζω τουλάχιστον, γιατί στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνω τελικά, είναι να χάνω τον πολυπόθητο έλεγχο που νιώθω πως τόσο έχω ανάγκη!
Από την άλλη, φτάνω στην εξουθένωση και στο κλείσιμο στον εαυτό μου συνήθως, εφόσον τα σενάρια και οι σκέψεις ρουφούν τόση ενέργεια, όπου όταν έρχεται η ώρα να τα πραγματοποιήσω είναι σαν να έχω ξεμείνει από …βενζίνη, σαν να μου έχει τελειώσει η ενέργεια και νιώθω μόνο εξάντληση.
Και αν το βάλουμε και στη σχέση, τότε έρχεται το χάος ανάμεσα στους δυο συντρόφους, όπου είτε θα κουραστεί ο άλλος από τα τόσο έντονα σενάρια και την προσπάθεια ελέγχου που ασκώ ακόμα και σε εκείνον ή θα υπάρξει μεταξύ μας ασυννενοησία, εφόσον κάνω τον πιθανό διάλογο που θα έκανα μαζί του με τον εαυτό μου: ρωτάω και απαντάω μόνη μου, ξαναρωτάω και ξανά απαντώ μόνη μου, θυμώνω μόνη μου μαζί του, τον χρεώνω, τον κατηγορώ, τον καταδικάζω που δεν με καταλαβαίνει… και το μόνο που βλέπει εκείνος είναι τα μούτρα μου και η απαράδεκτη θυμωμένη συμπεριφορά μου που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί είμαι και πάλι έτσι, χαρακτηρίζοντάς με “μουτρού” και γκρινιάρα! Σας θυμίζει κάτι;
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Οι σκέψεις λοιπόν και τα σενάρια που κάνουμε στο μυαλό μας και τα πιστεύουμε ως πραγματικά, μόνο κακό μας κάνουν! Ας δούμε πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε:
-Παρατηρώ τον εαυτό μου στο ΤΙ κάνω και ΠΩΣ το κάνω.
-Αποδέχομαι πως σήμερα απλά μπορεί να μην έχω διάθεση και δεν μπαίνω σε αναλύσεις των αναλύσεων γιατί νιώθω έτσι, μπορεί να είναι απλά όπως λέω: η “στραβή μου μέρα!”.
-Αποδέχομαι πως ο καθένας έχει τις δικές του δυσκολίες και τα δικά του βιώματα.
-Παρατηρώ τις σκέψεις μου, τη συχνότητά τους, το περιεχόμενο, πού καταλήγουν και την επαφή τους με την πραγματικότητα.
-Τελικά με βοηθούν όλα αυτά τα σενάρια και οι σκέψεις;
-Μπορώ να κάνω τον διάλογο έξω από το μυαλό μου με τον άλλον;
-Ακούω τι μου λέει ή μένω σε αυτό που εγώ έχω κατασκευάσει στο μυαλό μου;
-Εστιάζω στο παρόν, στο “Τώρα”.
-Προσπαθώ να στρέψω την προσοχή μου σε άλλα πιο πρακτικά κομμάτια, να σταματήσω να μηρυκάζω στο μυαλό μου και να περάσω στην πράξη, π.χ. να πάρω ένα τηλέφωνο μια φίλη, να κάνω κάποιες δουλειές, να πάω μια βόλτα, να ασχοληθώ με κάτι.
-Αποδοχή πως δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο στα πάντα, μόνο σε λίγα πράγματα και όχι πάντα.
-Απευθύνομαι σε ειδικό όταν βλέπω πως δεν μου είναι εύκολο να διακόψω τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις και τα σενάρια.
ΠΗΓΗ: Μαρίνα Μόσχα – Ψυχοθεραπεύτρια