Η ηθοποιός του Σασμού Πένυ Παπαγεωργίου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Τηλεθεατής και μεταξύ άλλων μίλησε για το θέατρο αλλά κα για το ποιες γυναίκες θαυμάζει.
Ο ηθοποιός τελικά κρίνεται στο θέατρο;
Δουλειά μας είναι και το θέατρο και η τηλεόραση και ο κινηματογράφος. Ενσαρκώνουμε ανθρώπους και χαρακτήρες παντού και σε όλα αυτά. Και καθετί από αυτά έχει τη δική του γοητεία. Προσωπικά, έχω έρωτα με το θέατρο, έχω πάρει πολλά μαθήματα από αυτό και εύχομαι να συνεχίσω να μαθαίνω. Ακόμα βρίσκομαι στην αρχή, έχω δρόμο μπροστά μου. Το ίδιο συμβαίνει και με την τηλεόραση, τώρα ανακαλύπτω την ομορφιά του μέσου, κάθε μέρα και περισσότερο.
Μια σύμπτωση σας οδήγησε στη δραματική σχολή «Πράξη 7»;
Ναι, μια σύμπτωση που άλλαξε τη ζωή μου. Ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της σχολής στα χέρια μου και ξαφνικά είμαι δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, τους καθηγητές μου. Δεν άργησα να καταλάβω ότι ανήκω εκεί. Έκανα ένα μάθημα υποκριτικής με τον Θόδωρο Γράμψα, ένα μάθημα αυτοσχεδιασμού με την Αγγελική Καρυστινού, κι αυτό ήταν… Βρήκα το κίνητρό μου για τη ζωή και τι με γεμίζει απόλυτα.
Μικρή, τι ονειρευόσασταν να γίνετε όταν μεγαλώσετε;
Ονειρευόμουν να γίνω ό,τι ονειρεύονται τα παιδιά. Και στη συνέχεια ό,τι ονειρεύονται οι έφηβοι. Και μετά η ενηλικίωση, που πρέπει να πάρεις δύσκολες αποφάσεις και να διαλέξεις μεταξύ “πρέπει” και “θέλω”. Νομίζω ότι είμαι από τις τυχερές, γιατί το δικό μου μονοπάτι μέχρι στιγμής με δικαιώνει.
Ποιες γυναίκες θαυμάζετε;
Όλες αυτές τις γυναίκες που παλεύουν καθημερινά. Θαυμάζω τις γυναίκες που έχουν πολλαπλούς ρόλους. Θαυμάζω την επιμονή, τη δύναμη, το πείσμα. Θαυμάζω τις γυναίκες που ύψωσαν και υψώνουν το ανάστημά τους και μιλούν, όποτε εκείνες θέλουν για όλα αυτά που τις σημάδεψαν. Τις γυναίκες που τολμούν να πουν την αλήθεια τους και να αλλάξουν τον κόσμο μας, όχι μόνο για χάρη τους αλλά για όλους εμάς. Αλλά ίσως πιο πολύ, θαυμάζω τη μητέρα μου.
Σας οδηγεί το συναίσθημα ή η λογική;
Έχω μάθει να λειτουργώ με τη λογική, αλλά οι στιγμές που παραδίδομαι στο ένστικτο και το συναίσθημα είναι μαγικές.