Μπορεί να είναι τόσο απλό, όμως τα social media έχουν κυριεύσει τη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη την αποδοχή και το Instagram μας την παρέχει. Οι αναρτήσεις μας παίρνουν likes, πολλοί βλέπουν τα stories μας και όταν κάποιος αποφασίσει να απέχει από τι διαδικτυακή μας «παρέα», αισθανόμαστε παράξενα.
To unfollow «πονάει».
«Στην πραγματική ζωή, είναι φυσιολογικό το να “χανόμαστε” με τους ανθρώπους», δήλωσε στο Bustle η καθηγήτρια Ψυχολογίας Holly Schiff. Δε μιλάμε με όλους τους φίλους των σχολικών μας χρόνων, μετά το πανεπιστήμιο επιλέγουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Στον κόσμο των social media, όμως, το unfollow αρκεί για να προκαλέσει κόντρες από το μηδέν.
Η Dr Bernadka Dubicka, υπεύθυνη για την Ψυχική Υγεία των Εφήβων Royal College of Psychiatrists και υπεύθυνη της έρευνας δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ως ψυχίατρος που εργάζεται στην πρώτη γραμμή, βλέπω όλο και περισσότερα παιδιά να αυτοτραυματίζονται και να προσπαθούν να αυτοκτονήσουν. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της χρήσης τους στα κοινωνικά μέσα και των διαδικτυακών συζητήσεων.
«Δεν θα καταλάβουμε ποτέ τους κινδύνους και τα οφέλη από τη χρήση των κοινωνικών μέσων, εκτός εάν τα Twitter, το Facebook και το Instagram μοιραστούν τα δεδομένα τους με τους ερευνητές. Δεν αμφιβάλλω ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίζουν ρόλο στη δυστυχία, όμως τα αρνητικά τους είναι όσα και τα οφέλη τους. Και εφόσον πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι στη ζωή μας, θα πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό τρόπο χρήσης τους. Να τα χρησιμοποιούμε όσο μας κάνουν καλό και να ξέρουμε να σταματάμε, όταν αυτά αρχίζουν να μας επηρεάζουν αρνητικά».
Όταν, δε, παύει να μας ακολουθεί γνωστός μας τον οποίο εμείς ακολουθούμε – κάποιος πρώην σύντροφος, ίσως, ή παλιός συμμαθητής – αισθανόμαστε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Κι αρχίζουμε να φτιάχνουμε το προφίλ μας, για να μην ξανασυμβεί. Θέλουμε να αισθανόμαστε αρεστοί, πως μας συμπαθεί ο κόσμος. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να δουλέψουμε με τον εαυτό μας.