Φτιάχνει cupcakes, προσπαθεί να ράψει ή ετοιμάζει το πάρτυ των γενεθλίων της. Η πρωτοτυπία σίγουρα δεν είναι ο λόγος που κάθε βίντεό της κάνει τόσα εκατομμύρια προβολές. Ομως το ανεπιτήδευτο στυλ της, το αυθόρμητο χιούμορ και το προσεγμένο μοντάζ έχουν κάνει σχολή στο YouTube. Μία σχολή όπου όλοι μπορούν να προσπαθήσουν να τη μιμηθούν, κανείς όμως δεν θα καταφέρει να το κάνει με επιτυχία. Η Εμα Τσάμπερλεν δημιούργησε στα 16 της ένα επάγγελμα που δεν υπήρχε πριν, και τώρα διαπρέπει στο δικό της γήπεδο. Αθελά της εφηύρε όχι μόνο τον τρόπο που οι παρουσιαστές μιλάνε στα βίντεο, αλλά και το τι λένε.
Η δουλειά της είναι να ζει με μία κάμερα παρακολούθησης που ανοίγει η ίδια κάθε μέρα στη ζωή της και αυτό την κάνει μία reality star των κοινωνικών δικτύων. Το κοινό αναρωτιέται με ποιον youtuber τα έφτιαξε, με ποιους κάνει παρέα, γιατί άλλαξε τα μαλλιά της και παράλληλα τη φορτώνει με κριτικές και απαιτήσεις. Ισως αυτό να είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν έχεις μάθει από τα 18 σου να βγάζεις 2 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και να έχεις πελάτες τη Hollister και τη Louis Vuitton.
Gala: Ασχολείστε με τα βίντεο από μικρή. Πώς ήταν η παιδική σας ηλικία;
Εμα Τσάμπερλεν: Θυμάμαι πως από πάντα, ίσως ακόμη και πριν αρχίσω να μιλάω, είχα ύφος. Ισως επειδή ως μοναχοπαίδι περνούσα πολύ χρόνο με τους μεγάλους. Με τα παιδιά της ηλικίας μου ένιωθα μάλλον άβολα. Οταν δεν έχεις αδέλφια για να παίξεις, όχι μόνο συνδέεσαι περισσότερο με τους ενηλίκους, αλλά επίσης αναγκάζεσαι να είσαι δημιουργικός για να διασκεδάσεις τον εαυτό σου. Οπότε πάντα κάτι μαστόρευα. Ζωγράφιζα και έφτιαχνα πράγματα στον κήπο. Είχα φτιάξει κινούμενα σχέδια από πηλό και έκανα βίντεο στο iPad. Αλλά ήμουν κι ένθερμη μαζορέτα. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το μακιγιάζ και το λάτρεψα. Βαφόμασταν υπερβολικά εκείνη την εποχή, καμία σχέση με το μέικαπ που μου αρέσει τώρα.
G.: Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που σας έμαθαν οι γονείς σας;
E.Τσ.: Νομίζω πως αυτό που καθόρισε τη ζωή μου είναι η βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμη κι αν αποτύχω στις εξετάσεις, αν σπάσω το πόδι μου χορεύοντας, ό,τι κι αν βρεθεί στον δρόμο μου, θα το ξεπεράσω. Τίποτα δεν φέρνει το τέλος του κόσμου. Αν είσαι ζωντανός και αναπνέεις, όλα θα πάνε καλά. Επίσης, με στήριξαν σε όλες μου τις επιλογές, φρόντιζαν να ακούω την καρδιά μου και να μην επηρεάζομαι από αυτό που θέλουν οι άλλοι άνθρωποι ή η κοινωνία να κάνω. Οτι ζω αυτή τη ζωή για μένα. Υπήρξαν συνεχώς στο πλευρό μου και με έκαναν να νιώθω ότι τα συναισθήματα, οι σκέψεις, τα πιστεύω και οι επιθυμίες μου είναι σημαντικά, είτε ταιριάζουν με αυτό που περιμένουν οι άλλοι από μένα, είτε όχι.
G.: Ποιο βιβλίο ή ταινία διαβάσατε ή παρακολουθήσατε τελευταία;
E.Τσ.: Πρόσφατα ξαναείδα το «Grand Budapest Hotel» και μετά το «The French Dispatch». Πάντα αγαπούσα τον Γουές Αντερσον. Είναι χαρισματικός. Η αφήγηση, η αισθητική του, όλα με συνεπαίρνουν. Από βιβλία, εκείνο που με καθήλωσε ήταν το «Ανατολικά της Εδέμ» του Τζον Στάινμπεκ πριν από ενάμιση χρόνο. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα.
G.: Εχοντας καταφέρει τόσα πολλά σε τόσο μικρή ηλικία, νιώθετε ότι έχετε ήδη πετύχει τους στόχους σας; Πώς βρίσκετε νέα κίνητρα;
E.Τσ.: Κάποια στιγμή, έφτασα σε ένα σημείο με το ΥouΤube όπου ένιωσα ότι είχα κάνει ό,τι μπορούσα να κάνω σε αυτό το μέσο.
Εξακολουθώ να το λατρεύω, αλλά έπεσε λίγο στη λίστα των προτεραιοτήτων μου. Θέλω πάντα να κάνω κάτι που με ενθουσιάζει και με εμπνέει, όμως δεν έχω αυτή την αίσθηση πλέον με τα βίντεο. Ετσι άρχισα να φλερτάρω με την ιδέα του podcast και ενός café με το όνομά μου. Αυτά τα δύο πρότζεκτ με έχουν αναζωογονήσει, γιατί είναι δουλειές που με κάνουν να παθιάζομαι. Δεν έχω πετύχει ακόμα τους στόχους μου εκεί, οπότε έχω περιθώριο εξέλιξης. Τώρα έχω το κανάλι μου πιο πολύ για διασκέδαση, δεν με νοιάζουν τα χρήματα. Ποτέ δεν ήταν τα χρήματα το κίνητρό μου. Θέλω να πω πως μου αρκεί να έχω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου και μια οικονομική άνεση, αλλά δεν χρειάζεται να αγοράσω και γιοτ. Θέλω να μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου, τους φίλους και την οικογένειά μου. Οπότε τώρα το κίνητρό μου είναι η έμπνευση.
G.: Τι συμβουλές δίνετε σε αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν να χτίζουν το δικό τους όνομα;
E.Τσ.: Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αφιερώσουν όλη την ενέργειά τους σε αυτό. Πριν το κάνω δεν φανταζόμουν πόσος κόπος είναι, όμως τώρα ξέρω ότι χρειάζεται το 100% της δύναμής σου, γιατί εσύ είσαι το κεφάλαιο. Και πρέπει να υπάρχει ένα σταθερό όραμα, ένα πλήρως διαμορφωμένο, συμπαγές σχέδιο στο μυαλό μας που να λέει τι θέλουμε να δημιουργήσουμε και πώς αυτό θα εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου. Για το café «Chamberlain» ήξερα ότι ήθελα έναν χώρο που να είναι φιλόξενος, όχι απρόσιτος ή αποστειρωμένος ή πολύ αριστοκρατικός για τον μέσο άνθρωπο. Είναι επιπλέον πολύ σημαντικό να προσφέρεις αγάπη στους άλλους μέσα από αυτό που κάνεις, γιατί νομίζω ότι έτσι νιώθεις περήφανος για τη δουλειά σου, κάτι που με τη σειρά του σε κάνει να εμπνέεσαι ακόμη περισσότερο.
G.: Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
E.Τσ.: Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για να νιώσεις ευτυχισμένος είναι να γνωρίζεις ότι χωρίς το αντίθετο -χωρίς λύπη- δεν μπορείς να αισθανθείς ευτυχία. Ο τρόπος που βλέπω την ευτυχία συνοψίζεται στη φράση «τίποτα δεν κρατάει για πάντα». Αυτό οφείλεις να το γνωρίζεις. Αν το συνειδητοποιήσεις, τότε οι ευτυχισμένες στιγμές γίνονται δέκα φορές πιο δυνατές γιατί τις εκτιμάς. Και αργότερα, όταν δεν βιώνεις πια την ευτυχία, μπορείς να θυμηθείς πώς ήταν και να ελπίζεις ότι θα τη νιώσεις ξανά.
G.: Πιστεύετε πως η άποψη για την ευτυχία αλλάζει καθώς μεγαλώνετε δηλαδή;
E.Τσ.: Ναι. Υπήρχαν στιγμές απόλυτης ευτυχίας στην παιδική μου ηλικία, αλλά δυστυχώς θυμάμαι και πολλές που ήταν πιο δύσκολες. Η ευτυχία στη ζωή μου ήταν μάλλον σπάνια. Σήμερα βρίσκομαι στο σημείο όπου μπορώ να αναγνωρίζω τις στιγμές ευτυχίας. Μπορώ πια να εκτιμήσω την αξία που έχουν οι ώρες που διασκεδάζω με ανθρώπους που αγαπώ ή κάνω πράγματα που με γεμίζουν.
G.: Ποια θα λέγατε ότι είναι η πιο χαρούμενη ανάμνησή σας;
E.Τσ.: Λατρεύω τις διακοπές. Εχω καταπληκτικές αναμνήσεις από τις διακοπές, ειδικά τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια. Είναι οι μέρες που νιώθω πιο ευτυχισμένη. Ολοι όσοι αγαπώ είναι κοντά μου, περνάμε ωραία, συζητάμε και αστειευόμαστε, πότε-πότε μ’ ένα μπουκάλι κρασί. Είναι το καλύτερό μου.
G.: Πώς νιώθετε που γίνατε το πρόσωπο της Lancôme;
E.Τσ.: Είναι μεγάλη τιμή. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου ως την εικόνα της τέλειας ομορφιάς. Ημουν πάντα πολύ ειλικρινής στα social σχετικά με τις κανονικές, καθημερινές μου ατέλειες. Νομίζω πως όταν ο κόσμος σκέφτεται την ομορφιά, το μυαλό του πηγαίνει στα τέλεια μαλλιά, στο εντυπωσιακό μακιγιάζ, στην άψογη επιδερμίδα. Ομως εγώ ποτέ δεν υπήρξα τέλεια. Οπότε αισθάνομαι πολύ όμορφα που σήμερα είμαι μέλος μιας εταιρείας η οποία πιστεύει ότι η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.
G.: Τι θεωρείτε πραγματικά ξεχωριστό στη γαλλική προσέγγιση της ομορφιάς;
E.Τσ.: Εκτιμώ την κουλτούρα του «less is more». Οι Γάλλοι προσεγγίζουν την ομορφιά απ’ όλες τις απόψεις, από την περιποίηση του δέρματος μέχρι το μακιγιάζ, και επικεντρώνονται στη φροντίδα του τι κάνεις και ποιος είσαι όταν δεν φοράς μέικαπ. Από κει και πέρα, ο καθένας μπορεί να εμφανίζεται όπως επιθυμεί, όμως η αληθινή ομορφιά λάμπει πάντα.
G.: Εσείς ποιο μήνυμα για την ομορφιά και την αυτοπεποίθηση θέλετε να μοιραστείτε με τις γυναίκες;
E.Τσ.: Οτι το πιο σημαντικό είναι να νιώθεις όμορφη από μέσα. Αυτό σημαίνει να κάνεις τον εαυτό σου περήφανο για σένα, να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όσο καλύτερα μπορείς, να βοηθάς. Γιατί χωρίς αυτό, όλο το μακιγιάζ και η περιποίηση της επιδερμίδας στον κόσμο δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Δεν θα νιώσετε ποτέ όμορφη μπροστά στον καθρέφτη αν δεν προσπαθήσετε με όλη σας τη δύναμη να είστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας. Ακόμα κι αν αποτύχετε, σημασία έχει να συνεχίσετε να προσπαθείτε.
G.: Πώς χτίσατε την αυτοπεποίθηση σχετικά με την εμφάνισή σας;
E.Τσ.: Νομίζω πως αυτό που πραγματικά βοήθησε ήταν η φροντίδα που πρόσφερα στον εαυτό μου. Οταν ήμουν μικρότερη, για παράδειγμα, υπέφερα από έντονη ακμή. Αρα όποτε κοιμόμουν χωρίς ντεμακιγιάζ, η κατάσταση χειροτέρευε. Ετσι έμαθα από νωρίς να φροντίζω την επιδερμίδα μου, να πηγαίνω τακτικά στον δερματολόγο, να ακολουθώ τη φαρμακευτική αγωγή μου, να αντιλαμβάνομαι οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα μου γιατί τα πάντα μπορούσαν να επιδεινώσουν την ακμή. Τώρα πια το πρόγραμμα αυτοφροντίδας περιλαμβάνει και γυμναστική, η οποία με βοηθάει και στη διαχείριση του άγχους. Εχω μάθει τη σημασία του να φέρεσαι στο σώμα σου σαν να είναι ναός και πώς πρέπει να συντηρείς αυτόν τον ναό.
G.: Πιστεύετε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ ομορφιάς και αυτοφροντίδας;
E.Τσ.: Ναι, αλλά σίγουρα πάνε χέρι-χέρι. Πιστεύω ότι έχουμε δύο φωνούλες μέσα στο μυαλό μας. Ο μισός εγκέφαλός μας λέει: «Προχώρα, προχώρα, προχώρα. Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, συνέχισε να προχωράς!». Είναι η παραγωγική όψη του εαυτού μας. Ο άλλος μισός είναι η ευαίσθητη πλευρά, αυτή που λειτουργεί σχεδόν σαν παιδί. Νομίζω ότι αυτοφροντίδα είναι να φροντίζεις αυτή την εσωτερική πλευρά του μωρού, σαν να νταντεύεις τον εαυτό σου κατά κάποιον τρόπο. Ομως η αυτοφροντίδα πρέπει να εξισορροπηθεί και με την πειθαρχία ώστε να προχωράς ταυτόχρονα στη ζωή.
G.: Πώς ορίζετε την ψυχική ευεξία; Πώς τα καταφέρνετε να την προστατεύετε ενώ εκτίθεστε τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
E.Τσ.: Νομίζω πως το νούμερο ένα για μένα είναι να νιώθω ότι έχω τον έλεγχο της ζωής μου. Είμαι πολύ αποτελεσματική στον προγραμματισμό. Οταν έχω το αίσθημα του ελέγχου, αντλώ δύναμη. Σε αυτό με βοηθούν πολύ οι λίστες με τις προτεραιότητες. Ωστόσο, έχει τύχει αρκετές φορές να περάσω κρίση κατάθλιψης, έχουν έρθει μέρες που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Νιώθω αλυσοδεμένη και κλαίω ασταμάτητα. Το πρώτο βήμα για να ξεκολλήσω είναι να βάλω έναν μικρό στόχο στον εαυτό μου, π.χ. να πάω για γυμναστική. Αν τον εκπληρώσω, παίρνω αμέσως δύναμη. Μετά από αυτό, η επόμενη υποχρέωση φαίνεται πιο εύκολη γιατί ξέρω ότι μπορώ.
G.: Η ένοχη απόλαυσή σας;
E.Τσ.: Οταν βαριέμαι, μπορεί να περάσω και δύο ώρες στη σελίδα αναζήτησης του Instagram. Επίσης λατρεύω το shopping, χωρίς όρια. Μπορώ να ψωνίζω φρούτα, έπιπλα, ρούχα, καλλυντικά, μακιγιάζ. Τα πάντα, δεν έχω κανένα πρόβλημα.
G.: Η μεγαλύτερη υπερβολή σας;
E.Τσ.: Μου αρέσει να βγαίνω για φαγητό και να κερνάω αυτούς που αγαπάω. Ή να πίνω ένα μπουκάλι καλό κρασί. Ειλικρινά, είμαι 21, αλλά μπορώ να απολαύσω πραγματικά ένα καλό κρασί. Μπορεί να είναι και η αγαπημένη μου διασκέδαση.