Η πρώτη οπτική επαφή με τη Σούζυ Καζαντζίδου οδηγούσε αυτόματα στη σκέψη: «να, μία πολύ ωραία γυναίκα». Όποιος στεκόταν τυχερός και συζητούσε μαζί της, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «βρέθηκε επιτέλους ένας ωραίος άνθρωπος». Ναι, στην προσωπική διαδρομή της σε αυτό τον κόσμο, η κοπέλα που κίνησε από το Κοκκινοχώρι της Καβάλας κι έφτασε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, μέσα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις της, κατάφερε και συνδύασε την εξωτερική με την εσωτερική ομορφιά. Το λένε όσοι δημοσιογράφοι έτυχε να τη γνωρίσουν, αν και κατά τα ψέματα, δεν χρωστούν καλό λόγο για συνάδελφο. Το λένε οι πολίτες, που ήρθαν σε επαφή μαζί της, μέσα από τις ανάγκες κάποιου ρεπορτάζ. Το λένε οι πολιτικοί, ακόμα κι εκείνοι που δέχθηκαν την κριτική της.
Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για να δικαιωθεί του λόγου το αληθές ότι η Σούζυ Καζαντζίδου ήταν πάνω και πρώτα απ’ όλα ένας ωραίος άνθρωπος; Μία γυναίκα που ενέπνεε τον σεβασμό, αλλά και φερόταν και η ίδια με μία πρόδηλη ευγένεια.
Ήταν, όμως, και αγωνίστρια! Μαχητική στην καθημερινότητά της. Όπως ακριβώς και στο ρεπορτάζ! Ταγμένη στη δημοσιογραφία, την οποία αγάπησε από παιδί.
Όπως ταγμένος ήταν στο τραγούδι και ο Βασίλης Κεσογλίδης. Ο συγχωριανός της, που λατρεύτηκε ως Βασίλης Καρράς.
Οι δυο τους θα μπορούσαν να συναγωνιστούν για το τίτλο του πιο διάσημου Κοκκινοχωρίτη. Αλλά συνδέθηκαν με φιλία, καθώς ο Βασίλης υποκλινόταν στην επαγγελματική ευσυνειδησία της Σούζυς και η Καζαντζίδου προσκυνούσε το αστείρευτο ταλέντο του Καρρά.
Θα μπορούσε ο ένας να τραγουδάει «… όταν τα χρόνια σου περάσουν». Δυστυχώς, ούτε για τον Βασίλη πέρασαν, ούτε για τη Σούζυ. Λες και τους ζήλεψε αυτός ο άτιμος, ο καρκίνος. Λες και τους φθόνησε ο χάρος. Και οι δύο, όμως, στάθηκαν όρθιοι απέναντι στην παλιαρρώστια. Ο Καρράς προσπαθούσε να τραγουδήσει μέχρι την τελευταία μέρα, ενώ η Καζαντζίδου τηλεφωνούσε για να δώσει ρεπορτάζ ακόμα και μέσα από το νοσοκομείο, στο οποίο φρόντιζε να δείχνει κοκέτα. Κι ας έδιωχνε την αδερφή της, τις φίλες της, ακόμα και την κόρη της, τη Νικολέτα, για να μη τη δουν καταπονημένη. Είχε τέτοια δύναμη, που απέφυγε ακόμα και να παραγγείλει το αγαπημένο της τραγούδι: «φίλε, έλα απόψε που πονάω…». Ίσως επειδή στο μυαλό της βρισκόταν μια άλλη επιτυχία του φίλου της: «Δεν πάω πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνω…». Ναι, Σούζυ! Εδώ θα μείνεις, διότι εδώ συνεχίζουν να σε αγαπούν. Μόνο τυχαία, άλλωστε, δεν ήταν η διπλή αναφορά της βουρκωμένης Δέσποινας Κρητικού στην πεντάλεπτη συζήτησή μας: «Η Σούζυ είναι…». Ναι, στον ενεστώτα μιλούσε για τη Καζαντζίδου. Όπως μιλούν όλοι όσοι τη γνώρισαν. Γι’ αυτό και δεν θα πάει πουθενά… Τα χρόνια της, άλλωστε, δεν πέρασαν…