Οι λέξεις έχουν δύναμη, οι λέξεις πονάνε και έχουμε την τάση να το ξεχνάμε. Πάνω στον θυμό μας, λέμε το πρώτο πράγμα που μας περνά από το μυαλό και δεν σκεφτόμαστε τις συνέπειες και πώς μπορεί να νιώσει ο σύντροφός μας.
Ας δούμε λοιπόν, τις φράσεις εκείνες που πρέπει να αποφεύγουμε και ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος να πούμε αυτό που νιώθουμε.
«Αν νιώθεις έτσι, μάλλον πρέπει να χωρίσουμε»
Ναι, προφανώς και να χωρίσετε αν η σχέση είναι τοξική. Αν είναι όμως η καραμέλα που ακούγεται σε κάθε διαφωνία, το λες και απειλή. Και αν είναι αυτή η περίπτωση, μαθαίνουμε πώς να επιλύουμε μία διαφωνία ειρηνικά και γόνιμα και όχι πώς θα απομακρυνθούμε με απειλές. Οι σχέσεις εξάλλου περιλαμβάνουν συμβιβασμούς αλλά κυρίως σεβασμό για τον συνομιλητή, όσο παράλογο και αν μάς ακούγεται αυτό που λέει. Αν η ατμόσφαιρα οξυνθεί, κάνουμε ένα διάλειμμα και επιστρέφουμε σε λίγο.
«Σε μισώ»
Ένα ρήμα που προφανώς δεν εννοείς όταν είσαι σε μία σχέση από την οποία δεν θέλεις να φύγεις. Ιδανικά, δεν ξεστομίζουμε κάτι τόσο ανώριμο. Αν το κάνουμε ζητάμε συγγνώμη και εξηγούμε τι μάς ώθησε.
«Αυτό που λες είναι ηλίθιο»
Είναι τρομερά φυσιολογικό να διαφωνούμε και να έχουμε άλλη γνώμη. Αυτό που δεν επιτρέπεται είναι να κοροιδεύουμε και να ακυρώνουμε με προσβλητικό τρόπο τις διαφορετικές απόψεις. Ειδικά όταν πρόκειται για τον άνθρωπο που αγαπάμε.
«Ε άντρας είσαι, τι θα έλεγες»;
Έτσι όπως είναι απαράδεκτο να ακούγονται ανάλογα σεξιστικά πράγματα για τις γυναίκες, έτσι αχρείαστο είναι να κατηγούμε έναν άντρα με γενίκευση. Ξεχνάμε τα στερεότυπα και αντιμετωπίζουμε τον σύντροφο ως άνθρωπο και όχι ως άντρα.
«Είσαι σαν τον πατέρα/τη μάνα σου»
Ακόμα και αν είναι αλήθεια, δεν ανακατεύουμε άλλους ανθρώπους σε έναν καυγά. Όπως τους πρώην ή τους γονείς.